Ola- moja głupia historia...

Ola

Hmm... problemy z wagą zaczeły mi się w wieku 15 lat, gdy ja- osoba zawsze ważąca mniej niż 43 kilo , dziecko pakujące wszystko co mu się napatoczy ( słodycze, frytki, mamusiowe obiadziki... itp) zaczęłam tyć. Najpierw było 45 kg. Jeszcze zrzucałam bo waga nie była taką obsesją. Szzcerze? wisiało mi to. ale już kończąc 16 lat zaczęło mi to doskwierać. Może dodam jeszcze że jestem sportowcem. Trenuję sport w którym waga jest bardzo ważna. Zawody są rozgrywane w określonych kategoriach wagowych a ja zawsze "wmiatałam" w tej najlżejszej. Jako dziecko - do 42 pozniej do -44 kg a jako starsza dziewczyna do - 46 kg.Zrzucałam wage po prostu. Może nawet nie dla tego że chciałam , tylko musiałam. Ale rok temu we wrześniu cos mi nie wyszło.Akurat po wakacjach ważyłam 48, 49 kg i przez tydzien zrzuciłam 3 kg, nieststy został mi jeszcze kilogram. A nie było czasu... Pierwszy raz siegnelam po tabletki. Przeczyszczacze - duza dawke. Pogoniło mnie , na rozne sposoby ale wage osiagnelam. Zobaczyłam że to dobry sposob na pozbycie sie pokarmu ... ;/ Od tam tej pory czesto siegalam po tabletki. Waga wzrosła do 52 kg, bylam zrozpaczona. Zaczęłam wymiotować. Pierw sporadycznie tylko wtedy kiedy naprawde przesadziłam. Częściej i częściej aż wkoncu od kwietnia t.r prawie codziennie. Z nieiwelkimi przerwami, ale nie jest już to moja wola.Ja robie to z premedytacją, moj organizm sie do tego przystosował, czasami nie potrafie nad tym zapanować. Mam aktualnie mniejsza wagę - dąże do docelowej. Ale chcę też pozbyc się bulimii. Bo choruję. Teraz już to wiem. Nikt o tym nie wie ani z rodziny ani przyjaciol ale to tym lepiej. Złamałabym im serca. Sama w to wpadłam - sama wyjdę.Zaczynam od dziś...